Sharvin Ramjan (27 jaar, Rotterdam)
He/Him
Sharvin kwam op zijn 12de uit de kast. Vanaf die dag is hij dan ook openlijk Queer, hij zegt liever Queer dan Gay vanwege het feit dat Queer een meer politieke connotatie heeft. Hij identificeert zich als man en probeert in zijn werk voor meer inclusiviteit te zorgen.
''Ik werk nu bij het Stimuleringsfonds, waar ik mensen helpen om een geldbeurs te krijgen. De meeste mensen die komen voor een aanvraag zijn wit, hoogopgeleid en komen uit de Randstad. Er komen weinig aanvragen vanuit de kleine dorpen. We willen ook de mensen bereiken die buiten de grote academies vallen.’’
"Mensen van kleur gaan vaak niet naar academies of hebben daar de financiële middelen niet voor. Ook komt het vaak voor dat ze van hun familie geen creatieve opleiding mogen kiezen omdat ze later veel geld moeten verdienen moeten ze vaak kiezen voor een baan waar je zeker bent van het inkomen.’’
''Voordat ik bij het Stimuleringsfonds ging werken deed ik veel dingen om te zorgen voor meer inclusiviteit. Zo gaf ik bij Rotterdam Pride presentaties, werkte ik bij het festival Milkshake, Vrije Volk Festival en andere festivalorganisaties voor LGBTQIA+ en Queer mensen.’’
‘’De laatste tijd merk je dat de culturele sector inclusiviteit opeens heel belangrijk vindt maar dat ze vaak niet weten wat ze moeten doen om hiervoor te zorgen. Ze moeten dit gaan vragen aan de mensen waar het over gaat, de mensen van kleur of de mensen die zich anders identificeren. Als ze het niet aan ons gaan vragen hoe komen ze er dan achter wat ze moeten doen? Nu vragen ze het aan de witte mannen die al jaren aan de top staan. Op die manier weet je niet waar behoefte aan is.’’
''Er zijn veel veranderingen geweest in de LGBTQIA+ Community de laatste jaren. Zo is BLM en MeToo ontstaan, deze bewegingen zijn superbelangrijk. Er is daardoor ook veel meer bewustwording binnen de Community ontstaan. Veel mensen zien dingen nog als een grap, maar veel van die dingen zijn geen grap meer. Mensen veranderen met de tijd mee, maar sommige mensen willen niet veranderen. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat mensen steeds meer bewust worden hiervan.’’
Hieronder kan je luisteren naar de POTKAST - Genderfluid of Non-Binary?
Hierin vertel ik hoe mijn zoektocht verliep naar mijn eigen gender en waar ik tegen aan loop in het dagelijks leven.
Heleen Rompelman (54 jaar, Zwolle)
She/Her
Heleen is Transvrouw, werkt als Vicevoorzitter bij COC Zwolle en is oprichtster van Club-T. Ze wilde een plek creëren voor mensen uit de regio, transmensen en iedereen die zich verbonden voelt met de trans gemeenschap.
''Een vriend van mij vertelde mij eens verhalen over vluchtelingen die trans personen zijn. Er gebeuren daar vreselijke dingen niet alleen in het AZC maar ook in de tijd dat ze hier naartoe vluchten. Daarom zijn wij gestart met Club-T, een veilige omgeving waar mensen rust kunnen vinden en mooie momenten kunnen meemaken. Iedereen die zich verbonden voelt met de transgemeenschap is welkom bij Club-T.’’
''Club-T verbindt zich veel met groepen en bedrijven die ook bezig zijn om te zorgen voor meer inclusiviteit. Door ook gesprekken te voeren met buitenlandse groepen en elkaar te leren begrijpen kom je verder. Ook hun hebben we nodig om te zorgen voor meer inclusiviteit. Op die manier zijn we overal bij betrokken.’’
''Met Club-T willen we samen met iedereen zorgen voor meer begrip, vooral voor transgender personen. Je moet niet bang zijn om er te zijn. We organiseren veel samenkomsten waar mensen hun zorgen kunnen vergeten maar ook kunnen praten over verdrietige dingen met mensen die hun begrijpen. Die samenkomsten zijn er ook om even stoom af te blazen en je even niet druk te hoeven maken om anderen.’’
Jade de Mol (27 jaar, Helmond)
She/her
Jade is sinds een jaar bezig met haar transitie en zit nu 8 maanden aan de hormonen. Ze wist op jonge leeftijd al dat ze zich een meisje voelde maar had toch moeite mee om zichzelf te accepteren. Nu is ze begonnen met haar transitie en kan ze zichzelf steeds meer accepteren.
''Toen ik 6 of 7 jaar was vroeg ik mij al af of ik eigenlijk een meisje was. Ik vertelde dit toen aan een vriendje van mij die toen heel anders reageerde, toen merkte ik al wel dat ik anders was dan andere en niet iedereen dit ook voelde. Toen ik 17 jaar was hoorde ik voor het eerst van het woord Transgender waarin ik me meteen herkende. Het heeft daarna nog 6 of 7 jaar geduurd voordat ik er pas verder over ging nadenken.’’
''1 jaar geleden heb ik het al mijn vrienden en familie verteld. Mijn vrienden reageerde allemaal heel goed, ze moesten er even aan wennen maar dat is ook normaal. Mijn moeder had tijd nodig om het te verwerken, ze heeft het nu wel een plekje gegeven al vindt ze het soms nog wel moeilijk om zij/haar te zeggen. Mijn vader zei meteen dat ik moest doen waar ik mij goed bij voelde, als ik maar geen gehaaste dingen ging doen. Ik moest er goed over nadenken van hem.’’
‘’Ik werkte eerst op een school op de afdeling Logistiek en Motorvoertuigen. De doelgroep die deze opleiding volgt daarin heerst nogal aan machocultuur en ook onder de docenten was die machocultuur er. Omdat mijn contract ten einde liep heb ik ervoor gekozen om deze niet te verlengen. Voor mezelf omdat als je in transitie gaat er nogal wat op je af komt en ik mij niet veilig voelde op de school waar ik lesgaf.’’
''Het zou fijn zijn als we ernaartoe gaan dat mensen en wat gemakkelijker mee ook kunnen gaan. Mensen zijn snel bang om fouten te maken of dat ze iets verkeerds tegen je zeggen. Of ze vinden juist dat het niet kan. Het is goed als iedereen gewoon zichzelf kan zijn en dat mensen zich iets minder met elkaar bemoeien.’’
Djenell Kroes (17 jaar, Raalte)
He/She/They
Een halfjaar geleden ben ik uit de kast gekomen. 1 van de beste dagen uit mijn leven, dat was de dag dat ik eindelijk mezelf kon gaan zijn. Maar ondanks dat het één van de beste dagen is uit mijn leven, loop ik sinds die dag ook tegen veel dingen aan.
De acceptatie in Nederland kan nog veel beter. Ook ik word op straat vaak uitgescholden en aangestaard. Het raakt mij niet heel erg meer als mensen me uitschelden maar het is niet iets wat hoort, mensen moeten kunnen zijn wie ze zijn zonder bang te hoeven zijn dat ze op straat worden uitgescholden of in elkaar geslagen worden.
Daarnaast is er ook nog het stuk acceptatie op het gebied van iemands gender. Mensen doen vaak heel moeilijk als iemand anders wil aangesproken worden dan de rest van de maatschappij. Ik begrijp dat het gebruik van die/diens of hen/hun soms wat lastig kan zijn, maar volgens mij is het gewoon dat je het jezelf even moet aanwennen dan gaat het vanzelf.
Zelf probeer ik mensen ook te wijzen op hun ‘fouten’. Vaak is het onwetendheid en denken ze er niet over na hoe ze iemand aanspreken. Door iemand hierop aan te spreken, gaan ze er over nadenken en letten ze er dan ook sneller op hoe ze iemand aanspreken.
Acceptatie begint bij jezelf! Dus denk erover na hoe je iemand aanspreekt en wat je tegen iemand zegt. Wat voor jou misschien een grap is, is voor iemand anders geen grap.